Hogwarts Of Magic Love เวทมนตร์รักกั๊กหัวใจยัยแม่มดจอมเพี้ยน

ณ.โรงเรียนมัธยมปลายไทคิอาริซึกิกกุกกึกกัก -O-

 

 

"เค้าเป็นของของฉัน!!"

 

 

"ของฉันต่างหากล่ะ!!"

 

 

โอ๊ยยย รำคาญโว้ยย!!

 

 

"สตูเปฟายยยยย!!~"

 

 

ฉันร่ายคาถาเวทมนตร์ในหนังเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ ใส่ยัยชะนีเบ้าสองตัวนี้ ขณะที่พวกหล่อนกำลังทะเลาะตบตีกันเพื่อแย่งผู้ชายเพียงคนเดียวในห้องเรียน -_-;

 

 

"อะไรนะ -O-; เธอด่าใครว่ายัยศัตรูควายยะ ?"

 

 

ซวยแล้วไงตู ไม่น่าไปยุ่งเรื่องของชาวบ้านเล้ยย โดนยัยไฝเหล็กที่กำลังตบกับยัยนมยานจ้องตาเขม็ง ราวกับว่าจะกลืนกินหัวฉันเข้าไปซะอย่างงั้นแหละ TOT

 

 

"ปะ...เปล่านะ"

 

 

"ใช่ ฉันก็ได้ยินยัยหน้าสวยด่าฉันว่าอีฟายเหมือนกัน"

 

 

อึ๋ยยย จะดีใจหรือเสียใจดีที่ยัยนมยานเรียกฉันว่ายัยหน้าสวย เพราะสถานการณ์ตอนนี้มันบังคับให้ฉันกลัวจนตัวหดเป็นหอยทากแล้ว T^T

 

 

"ฉันร่ายคาถาต่างหากล่ะ"

 

 

"คาถา!?! นอกจากจะเอ๋อแล้วยังจะปัญญาอ่อนอีกเหรอห่ะ!!"

 

 

ยัยไฝเหล็กเสริมด่าฉัน

 

 

ฉันปัญญาอ่อนที่ไหน ก็แค่บ๊องๆ เอง ออกจะน่ารักคิกคุ อาโนเน๊ะ T///T

 

 

"มันมีอยู่จริงๆ นะ T^T"

 

 

"มีอยู่จริงเหรอ ? ไหน...ลองเสกคาถาอะไรสักอย่างซิ ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันสองคนจะตบแกแน่ แส่ไม่เข้าเรื่องดีนัก!!"

 

 

แงๆๆ ฉันผิดไปแล้วววว TOT

 

 

ตบกันต่อเถอะ เอากันให้ตายไปข้างเลย ฉันไม่ห้ามแล้ว จะไม่ขัดจังหวะอีกแล้วด้วย เอาเลยตามสบายย TOT

 

 

"พะ...พวกเธอตบกันต่อเถอะ เอ่อ...แบบ ยังไงดีอ่ะ สมมุติว่า...ว่า...สมมุติว่าถ้าพวกเธอสองคนตบฉัน แล้วพี่ซิกส์ก้าคนที่พวกเธอสองคนชอบมาเห็นฉันอยู่ในสถาพที่พวกเธอกำลังรุมทำร้าย เค้าจะสงสารและปราณีฉันนะ แล้วที่สำคัญ เค้าอาจจะเกลียดพวกเธอสองคนและมารักฉันแทนเพราะความน่าสงสาร T3T"

 

 

"จริงด้วย!! ยัยไฝ งั้นเรามาตบกันต่อเถอะ!!"

 

 

"เออ งั้นต่อเลยนะ ย้ากกกกกกกก!!!"

 

 

เอิ่ม ใครกันแน่ฟะที่ปัญญาอ่อน ชักจะสงสัยซะแล้วสิ -_-;

 

 

พอได้จังหวะปุ๊บ ฉันก็วิ่งหนีโดยประมาณความเร็ว 8000 กิโลเมตร ต่อ 1 วินาที >O<

 

 

แฮ่กๆๆ -O-;; เหนื่อยชะมัด 

 

 

ในที่สุดฉันก็วิ่งมานั่งหลบอยู่ข้างหลังตึกของโรงเรียน อา...วันนี้อากาศดีจัง ลมพัดเย็นสบาย โบกไปโบกมา ชื่นช่ำถึงทรวงใน >///< (ทะลึ่ง!!)

 

 

เอ้อ! ลืมแนะนำตัวเลย ฉันชื่อวิปปิ้งครีม อายุสิบแปดปี ฉายาของฉันคือยัยเพี้ยนประจำห้อง เพราะฉันชอบทำตัวเพ้อเจ้อและเพ้อฝันอยู่ตลอดเวลา เพ้อเรื่องอะไรน่ะเหรอ...เรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ยังไงล่ะ ฉันชอบมากๆ เลยล่ะเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์น่ะ มันเป็นหนังที่สนุกมากกก ภาพ ฉาก เอ็ฟเฟ็กต์ แสง สี เสียง และนักแสดงก็ดีโคตรๆ ฉันยังเคยคิดเลยนะ ว่าสักวันหนึ่งฉันจะได้ไปเรียนที่โรงเรียนฮอกวอตส์ แต่มันก็เป็นแค่ฝันลมๆ แล้งๆ เพราะมันไม่ได้มีอยู่จริง T^T

 

 

ว้าวว วันนี้ท้องฟ้าดูสดใสจัง ก้อนเมฆสีขาวบริสุทธิ์มองแล้วสบายอกสบายใจ อะ...เอ๋ อะไรมันแว๊บๆ อยู่บนท้องฟ้าฟะ = =;; นะ...นั่นไงงงง มันกำลังล่วงมาลงมาอย่างไว และมันก็...

 

 

โป๊ก!!!~

 

 

โอ๊ยยย กระแทกหัวฉันอย่างจัง TOT

 

 

มันคืออะไรเนี่ย เจ็บชะมัดเลย T^T

 

 

ฉันหยิบวัตถุที่มันต้องลงมากระแทกหัวฉันขึ้นมามองอย่างเอ๋อๆ เอ๊ะ! นี่มันไม้อะไรกันน่ะ รูปร่างลักษณะคล้ายๆ กับปิ่นที่เอาไว้เสียบคาดผมผู้หญิง ลวดลายของมันคล้ายๆ ไม้หรือวัตถุโบราณอะไรสักอย่าง 

 

 

เฮ้ยยย!! นี่มันไม้กายสิทธิ์นี่ O_O

 

 

จริงๆ นะ มันเหมือนไม้กายสิทธิ์ของแฮร์รี่ พอตเตอร์เลย >[]< ฉันอาจจะบรรยายมั่วๆ ซั่วๆ แต่มันเหมือนจริงๆ นะ แต่ถ้าใช่จริงล่ะก็...

ฉันเดินไปที่ห้องเก็บโต๊ะเขียนหนังสือที่ถูกล็อคด้วยแม่กุญแจขนาดใหญ่ พลางโบกไม้กายสิทธิ์นี้ไปมา และสะบัดมันนิดหน่อย ก่อนที่ฉันจะเปล่งคาถาที่ฉันคุ้นเคยที่สุดออกมา

 

 

"อาโลโฮโมร่า!!~"

 

 

กึกกัก กึกกัก แก๊กก ~

 

 

แอ๊ดดด ~

 

 

ฮะ...เฮ้ยย =[]= ประ...ประตู มะ...มัน ปะ...เปิดออก ดะ...ได้ จะ...จริงๆ ด้วย!!

 

 

"เธอคือคนที่ถูกเลือก"

 

 

เย้ยย อยู่ดีๆ ก็มีเสียงผู้หญิงที่ไหนมารู้ดังมาจากข้างหลัง แต่พอฉันหันไปมองทางต้นเสียง ก็ไม่เห็นใครสักคน

 

 

ระ...หรือว่า ผะ...ผีหลอกกกก >{}<

 

 

"คะ...ใครน่ะ!!??"

 

 

ฉันตะโกนถามด้วยเสียงอันสั่นเทา

 

 

"เธอไม่ต้องรู้หรอกว่าฉันเป็นใคร และฉันก็ไม่ปรากฎตัวให้เธอเห็นด้วย ฮ้าฮ่าๆๆๆ"

 

 

เสียงหัวเราะแบบนี้ ยึ๋ยย น่ากลัวอ่ะ แงๆๆๆ TOT

 

 

"เธอเป็นใคร ออกมาเดี๋ยวนี้นะ!!"

 

 

"อืม...เอาเป็นว่า...อะแฮ่มๆ ฉันชื่อเรเนียส เป็นตัวแทนจากโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์ ที่ได้รับมอบหมายมา

จากท่านคณะประธานบดีแห่งกระทรวงเวทมนตร์ ให้มาตามหาเด็กในโลกมักเกิ้ลที่มีความพิเศษเหนือคนอื่นไปเรียนต่อที่ฮอกวอตส์น่ะ"

 

 

หาาาา =[]=!!

 

 

ฉะ...ฉันฝันไปหรือเปล่าา ฉันหูฝาดใช่มั้ยย

 

 

"ธะ...เธอว่าไงนะ????!!!!"

 

 

"ก็ว่าอย่างที่พูดนี่แหละย่ะ -' '- อย่าถามมากนักได้มั้ย"

 

 

อะไรฟะ ถามก็ไม่ได้ T^T

 

 

"คนที่มีความพิเศษจากคนอื่นๆ หมายความว่ายังไงอ่ะ"

 

 

"เฮ้ออ~ พวกมักเกิ้ลนี่ช่างโง่เง้าซะจริงๆ เล้ย...ก็เธอมีความพิเศษตรงที่ว่า เธอสามารถร่ายคาถากับไม้กายสิทธิ์อันนี้ได้โดยที่เธอยังไม่ได้ฝึกหรือเรียนมาก่อนเลยน่ะสิ"

 

 

"นี่มันไม้กายสิทธิ์ไม่ใช่เหรอ ใครๆ เค้าก็ร่ายได้ทั้งนั้นแหละ ไม่จำเป็นต้องเรียนหรอก"

 

 

"อย่าเถียงได้มั้ยยย -___-* เธออาจจะมีเลือดเนื้อเชื้อสายของพ่อมดแม่มดก็เป็นได้นะ"

 

 

อะไรนะ -O- นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับตัวฉันวะเนี่ย นี่ฉันฝันอยู่ใช่มั้ย ใช่! ฉันฝันอยู่ สงสัยคงดูแฮร์รี่ พอตเตอร์มากเกินไป ตื่นๆๆ นี่แน่ะๆๆ นี่แน่ะๆๆ

 

 

ฉันทั้งหยิกแขน เอามือโขกกระบานบ้าง แต่มันก็ยังไม่ตื่นจากความฝันสักที แถมยังเจ็บอีกต่างหาก T^T

 

 

"อ้าวๆ บ้าไปแล้วหรือไง ทำร้ายตัวเองทำไมยะ -_-;"

 

 

"ฉันฝันอยู่ ฉันต้องตื่นจากความฝันให้ได้ TOT"

 

 

"เอาเข้าไป โอ๊ยย ยัยงั่ง!! เธอไม่ได้ฝัน!! เธอกำลังเผชิญกับความจริงอยู่ เข้าใจมั้ย!!"

 

 

"ไม่เข้าใจอ่ะ T^T"

 

 

"ไปตายซะไป -_-*"

 

 

เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันไย ฉันทำอะไรให้เธอเคืองขุ่น TOT

 

 

"ว่าแต่...ฉันคือคนที่ถูกเลือกจริงๆ เหรอ"

 

 

"ใช่ ดังนั้นเธอจะต้องไปกับฉัน"

 

 

"ไปไหนเหรอ"

 

 

"ไปเซเว่นมั้ง -_-"

 

 

กวนโอ๊ยซะไม่มี T^T

 

 

"แล้วฉันจะไปกับเธอได้ยังไงล่ะ เธอไม่ยอมออกมาปรากฏตัวให้ฉันเห็นสักที"

 

 

"ไม่ต้องห่วง เอ้า! รับนี่ซะ"

 

 

พึ่บบ!! ~

 

 

อยู่ดีๆ ก็มีไม้กวาดถากมะพร้าวหน้าตาประหลาดๆ ล่วงลงมาจากข้างบนท้องฟ้าอีกเช่นเคย แต่โชคดีอย่างที่มันไม่ต้องลงมากระแทกใส่หัว

ฉัน ไม่งั้นฉันคงจะกลายเป็นอีเอ๋อไปมากกว่านี้ -^-

 

 

"อย่าบอกนะว่าให้ฉันขี่ไม้กวาดถากมะพร้าวอันนี้ไปน่ะ"

 

 

"จะบ้าหรือไงยะ!! นี่มันไม้กวาดนิมบัส รุ่น 2012 เชียวนะ บังอาจมาเรียกว่าไม้กวาดถากมะพร้าว ที่ตรอกไดแอกอนยังไม่มีขายเลยนะขอบอก"

 

 

"แล้วฉันจะบังคับขี่มันได้ยังไงอ่ะ ฉันไม่เคยขี่มันมาก่อนเลยนะ (เรื่องของเรื่องไม่เคยคิดว่ามันจะมีอยู่จริง -_-;)"

 

 

"จริงสิ เอางี้ เดี๋ยวฉันร่ายมนตร์สะกดใส่ลงไปในไม้กวาดก่อน เดี๋ยวมันจะบังคับทิศทางของมันเอง ทีนี้เธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"

มีงี้ด้วยเว้ยเฮ้ย -O- ในแฮร์รี่ พอตเตอร์มันทำกันอย่างงี้หรือเปล่าอ่ะ ไม่น่าจะนะ -^-

 

 

พรืดด ~ 

 

 

อ๊ายย อยู่ๆ ไม้กวาดนิมบัสถากมะพร้าวก็ลอยขึ้นมาอยู่เหนือเอวฉัน มันเหมือนในหนังจริงๆ นะเนี่ย >_<

 

 

"เอ้า มัวรออะไรอยู่ล่ะ รีบๆ ขึ้นมานั่งเร็วเข้า"

 

 

ฉะ...ฉันจะได้นั่งจริงๆ เหรอเนี่ย ฮึกฮืออ ฉันอยากจะร้องไห้ U^U

 

 

แอ๊ก ~

 

 

ฉันขึ้นไปนั่งบนไม้กวาดอย่างตื่นเต้น ก็แหม มันเป็นครั้งแรกของฉันเลยนี่นา >_<

 

 

"โห ไม้กวาดเสียงดังแอ๊กเลยเหรอเนี่ย ลดหุ่นซะมั่งนะเธอ -O-"

 

 

"อะไรกัน ฉันหนักแค่ 45 โลเองนะ"

 

 

"เอาเถอะๆ รีบๆ ไปกันได้แล้ว"

 

 

"โอเค งั้นเราไปกันเล้ยยยย >3<"

 

 

ฟิ้ววววววววววววววววววววววว !!~

 

 

ว้ากกกกกกกก!!!! -[]-;;

 

 

ทำไมมันซิ่งแบบนี้ ว้ากกกกกกกกกกกกก!!!!